Gisteren had ik laat gewerkt en enorm uitgekeken naar de 2de
aflevering van de week van ‘Blind getrouwd Australië’. Helaas kwam ik
erachter dat mannen, die tegen een bal sjotten, roet in mijn eten hadden
gegooid. Letterlijk dan, want aangezien de tijd van de maand eraan
komt, had ik al de hele avond honger en goesting. Dus besloot ik, na (en
waarschijnlijk door) mijn teleurstelling, nog wat bitterballen in de
oven te gooien.
Ventje kroop zijn bed in (waarschijnlijk om de samenvatting te
bekijken van die sjottende mannen) en ik besloot om samen met mijn
bitterballen én Mr. Darcy op de zetel te kruipen. En was het nu uit
enthousiasme voor de bitterballen of gewoon onhandigheid, er floepte
ineens een bitterbal van mijn bord en lap onder de tv kast.
Waarom ben ik niet opgestaan?
Wel, de avond ervoor lag mijn ventje vroeg in bed en kwam onder
diezelfde kast, achtpotige en langharige Jos tevoorschijn. Na een kort
parcours heb ik Jos met mijn Tommy Hilfiger slipper kunnen elimineren.
Met veel gilletjes en gekke sprongen van mijn kant, maar goed, Jos was
niet meer. Helaas brengt Jos altijd zijn broer Jaak mee. En Jaak heeft
zich tot op heden nog niet laten zien. Waarschijnlijk zit die, na de
dood van zijn broer, nog getraumatiseerd onder mijn tv kast (die ik
trouwens al 2 dagen als een havik in het oog hou).
Dus toen de bitterbal gisteren onder de kast vloog, dacht ik… de bitterbal queeste is voor morgen.
Met een geheugen als een zeef heb ik mezelf voor het slapengaan wel
nog een mailtje gestuurd met als onderwerp ‘Bitterbal zoeken’. Kwestie
van over een week, naast Jaak, ook geen triljoen maden te gast te
hebben.
Dus toen de kids vanmorgen wakker werden, heb ik met veel poeha ‘Het
grote zoek-de-bitterbal spel’ uitgevonden! En joehoe, ze hebben
gewonnen!
Jaak is nog steeds vermist…
